Jak zharmonizować konfigurację podwójnego rozruchu w systemach Windows i Ubuntu

Szukasz harmonii między Windows 7 a Ubuntu w konfiguracji podwójnego rozruchu? Oto kilka sposobów, dzięki którym napięta sytuacja w systemie operacyjnym będzie nieco bardziej jednolita i współbieżna.

tło

Kiedy omówiliśmy Jak wybrać schemat partycji dla twojego komputera z systemem Linux, zauważyliśmy, że niektórzy zastanawiali się, jak użyć trzeciej partycji między Linuksem a Windowsem, aby działać jako partycja pamięci.

Dlaczego to jest trudne

Jak zauważyło kilku komentujących, nie możesz użyćPartycja sformatowana w systemie NTFS dla / home w systemie Linux. To dlatego, że NTFS nie zachowuje wszystkich właściwości i uprawnień używanych przez Linuksa, a Windows nawet nie odczytuje systemów plików Linux. Możesz to łatwo zobaczyć, jeśli przeglądasz folder ukryty w systemie Windows w systemie Linux lub plik, który Linux uważa za ukryty w systemie Windows. To, co działa dla jednego, nie działa dla drugiego. Co więcej, nie ma niewiarygodnie czystego sposobu na przeniesienie folderu Użytkownicy w Windows bez bałaganu. Dlatego wiele osób z ładniejszymi maszynami korzysta z oprogramowania do wirtualizacji; jest to łatwiejsze niż zmuszanie ich do współpracy obok siebie.

Zdjęcie z cellguru.co.cc, przy założeniu dozwolonego użytku

Obejście

Nie ma sposobu na uruchomienie katalogu / homez partycji FAT32 lub NTFS, więc pliki konfiguracyjne i skrypty będą musiały tam pozostać. Możesz przekierować inne często używane foldery, takie jak Dokumenty, Pobrane pliki, Muzyka itp. Na inną partycję, którą może odczytać system Windows. Następnie możesz dodać te foldery do bibliotek systemu Windows 7 i oznaczyć je jako domyślną lokalizację zapisywania.

To nie jest właściwe obejście. Pliki konfiguracyjne związane z programem i inne ustawienia związane z użytkownikiem nie będą w tym samym miejscu dla tej konfiguracji. Jeśli musisz ponownie zainstalować system operacyjny, musisz wykonać osobną kopię zapasową ustawień użytkownika. To powiedziawszy, jednak większość ludzi tak naprawdę martwi się o swoje dokumenty, muzykę, filmy i tak dalej. Rozwiązuje to ten problem, wskazując oba systemy operacyjne, aby szukały w tym samym miejscu.

Linux przeszedł długą drogę, jeśli chodzi o czytanie i pisanie NTFS, a ponieważ jest znacznie lepszy niż FAT32 i trudniejszy do skonfigurowania tej konfiguracji, o tym omówimy w tym przewodniku.

Schemat partycji

Aby to zadziałało, musisz skonfigurować dysk twardy w podobny sposób:

• Twoja partycja Windows
• Twoja partycja Linux
• Duża partycja (lub drugi dysk twardy!) Do przechowywania plików
• Mała partycja wymiany

Dla późniejszej wygody podczas formatowaniapartycja pamięci do NTFS, dodaj do niej łatwo rozpoznawalną etykietę. Łatwiej będzie znaleźć dysk o nazwie „pamięć” lub „nośnik” niż licząc numery partycji.

Zauważ, że nie mamy osobnego domutym razem podziel na partycje. Ponieważ znaczna większość ważnych / dużych plików będzie znajdować się na osobnej partycji, nie ma takiej potrzeby. Możesz użyć oddzielnej partycji / home, aby ułatwić tworzenie kopii zapasowych po stronie systemu Linux, pamiętaj tylko, że nie możesz przekroczyć czterech partycji podstawowych na dysk.

Aktualizacja: Możesz użyć więcej niż czterech partycji podstawowych, jeśli używasz GPT zamiast MBR.

Automatyczne podłączanie partycji pamięci (Linux)

Ponieważ korzystamy z systemu plików NTFS, dobrym pomysłem jestkonkretnie powiedz systemowi, aby instalował partycję pamięci lub dysk w tym samym miejscu przy każdym uruchomieniu. Aby to zrobić, będziemy edytować plik systemowy / etc / fstab, który jest tabelą systemu plików używaną przez Linuksa, ale najpierw musimy się przygotować. Otwórz terminal, a jeśli to Cię denerwuje, po prostu weź głęboki oddech i zrelaksuj się. Będzie dobrze.

Przygotuj pracę

Musimy zainstalować NTFS-3G, sterownik, którego Linux użyje do odczytu i zapisu w NTFS. Jeśli masz już zainstalowany, powie Ci, więc nie martw się.

Jeśli widzisz, że „ntfs-3g jest już najnowszywersja ”, to masz już zainstalowany, w przeciwnym razie zobaczysz, że działa, więc poczekaj, aż zakończy działanie. Następnie utwórzmy katalog, w którym zamontowana będzie twoja partycja. Jeśli chcesz, aby dysk pojawiał się domyślnie w menu „Miejsca”, użyj:

Jeśli nie chcesz, aby pojawiał się w „Miejscach” i chcesz ręcznie przejść do niego z dowolnego powodu, możesz użyć tego:

Spowoduje to utworzenie katalogu „storage” w / media. Jeśli chcesz, możesz to zmienić na coś innego, ale upewnij się, że nie ma żadnych spacji. Spacje stworzą problem, gdy skonfigurujemy go do automatycznego montowania w kilku kolejnych krokach.

fstab

Czas na edycję pliku fstab. Najpierw utworzymy kopię zapasową na wypadek, gdyby coś się wydarzyło.

Zostaniesz poproszony o podanie hasła, więc wpisz je. Jeśli z jakiegoś powodu konieczne będzie przywrócenie kopii zapasowej w przyszłości, wykonaj następujące czynności:

Następnie musisz znaleźć swój identyfikator UUIDpartycja pamięci jest. UUID oznacza „uniwersalnie unikalny identyfikator” i działa jako właściwy numer seryjny, który nie zmieni się, dopóki partycja nie zostanie sformatowana. Uruchom następujące polecenie:

Wpisz hasło, a zobaczysz dane wyjściowe podobne do tego:

Znajdź wiersz, który ma poprawną etykietę do partycji pamięci (ułatwia, prawda?) I skopiuj UUID.

Zobaczysz otwarte gedit, tak:

Na gedicie możesz zobaczyć brzydszy motyw niż zwykle, ale nie martw się. Dodaj następujące wiersze na dole fstab, zastępując własny UUID zamiast mojego:

Pierwszy wiersz to komentarz wskazany przezwiodący tag skrótu. Kolejny wiersz mówi fstab, aby szukał partycji o określonym UUID, zamontował ją w / media / storage / i używał sterownika ntfs-3g. Co więcej, upewnia się, że automatycznie montuje się podczas rozruchu, udostępnia go użytkownikom (nie tylko rootowi), daje zarówno uprawnienia do odczytu i zapisu, jak i pomija sprawdzanie systemu plików (prawdopodobnie będziesz chciał do tego użyć systemu Windows). Na koniec sprawdź dwukrotnie i potrójnie, aby upewnić się, że nie dotknąłeś niczego innego i że identyfikator UUID jest poprawny.

Gdy będziesz gotowy, kliknij przycisk Zapisz, a następnie uruchom ponownie. Nie pomijaj ponownego uruchomienia, ponieważ jest to konieczne do następnego kroku, a także do upewnienia się, że wszystko działa.

Powinieneś być w stanie uruchomić się na Ubuntu tak, jakbynic się nie wydarzyło, ale teraz zauważysz, że masz „miejsce” (lub jakkolwiek to nazwałeś) w menu Miejsca! Jeśli nie, sprawdź, czy masz poprawność fstab. Patrz wyżej, aby w razie potrzeby przywrócić fstab z kopii zapasowej.

Skonfiguruj swoje podfoldery (Linux)

Otwórz terminal i wprowadź następujące polecenie:

Jest to plik, w którym zdefiniowane są „specjalne” foldery w katalogu domowym.

Możesz edytować to według własnych upodobań. Zamiast miejsca „$ HOME / Pobieranie” umieściłbyś w absolutnej lokalizacji folderu, na przykład „/ media / storage / Downloads”. Śmiało, utwórz te foldery lub dowolne foldery, które chcesz do nich nazwać, i podaj ścieżkę do każdego z nich. Oto, jak powinna wyglądać ukończona edycja:

Kliknij przycisk Zapisz, a my dokonaliśmy sedna konfiguracji. Konieczne może być ponowne uruchomienie komputera, aby zmiany odniosły skutek, ale możesz po prostu uruchomić system Windows, aby zakończyć proces w następnej sekcji.

Zasadniczo teraz, kiedy przeglądasz i wkładasz plikiw folderze „Pobrane”, faktycznie przejdą do folderu „Pobrane” na dysku pamięci masowej. Wszystko w samym folderze domowym pozostanie w / home / twoja nazwa użytkownika /, a nie na dysku. Niektóre foldery, takie jak „Pulpit” i „Szablony” prawdopodobnie również nie skorzystają z tego traktowania. Szablony są rzadko używane, pulpit zwykle jest zaśmiecony skrótami itp., A pulpit Windows nie jest elegancko przekierowany, niestety.

Skonfiguruj swoje podfoldery (Windows)

Uruchom system Windows, a zobaczysz, że jestkolejna partycja o nazwie „przechowywanie” w „Mój komputer”. Windows 7 ma wbudowaną piękną funkcję bibliotek, więc zapoznaj się z naszym artykułem „Zrozumieć funkcję bibliotek w Windows 7”, a zobaczysz krok po kroku wskazówki, jak dodać nowe foldery pamięci do bibliotek.

Jak widać, moje foldery na dysku sączęść moich bibliotek. Moja litera dysku pamięci to E: ponieważ mój udział sieciowy to D :. Przeczytaj również artykuł „Zmień domyślny folder zapisywania dla bibliotek systemu Windows 7…”, aby po umieszczeniu rzeczy w bibliotekach automatycznie zapisywano je również w nowych folderach pamięci.

Ostatnią rzeczą, którą musisz zmienić, jest domyślny katalog „Pobrane” w preferowanych przeglądarkach internetowych, który może wskazywać na bibliotekę „Pobrane”. Wszystko gotowe!

Warto również wspomnieć, że jeśli maszknow-how, możesz to zrobić nawet ze zdalnie udostępnionym dyskiem w sieci, chociaż może okazać się zbyt wolny, aby mógł być używany. Lepszym pomysłem jest przekształcenie partycji pamięci w dysk udostępniony, do którego mogą uzyskać dostęp inne komputery w sieci.

---

Chociaż nie ma idealnego rozwiązania problemuujednoliconego dysku współdzielonego dla podwójnego bootera, ten układ działa dość elegancko. Większość ludzi dba przede wszystkim o to, aby dostęp do ich pobranych plików, dokumentów i plików multimedialnych był bardzo łatwy, niezależnie od używanego systemu operacyjnego, a zobaczysz, że ten schemat działa dość dobrze. Jeśli masz jakieś wskazówki, a może lepszą konfigurację, udostępnij je!